Słuch jest bardzo zawodny, a na “zdrowy rozsądek” to już w ogóle nie można liczyć – dlatego musimy przeprowadzić pomiary. Pomiary, przynajmniej na początku, mogą być nawet orientacyjne – chodzi o to, żebyśmy zdali sobie sprawę ze skali problemu, jaki musimy rozwiązać. Nawet taka orientacyjna metoda pomiarowa pozwala na lokalizację problemowych miejsc – a przede wszystkim jest szybka i nie wymaga wielu przygotowań.
Zanim zaczniemy dokładne pomiary, każdy na pewno chciałby się przekonać, czy w ogóle jest o co walczyć. Można oczywiście podejść do tego od razu porządnie, ale jak 
ktoś chce JUŻ? I niekoniecznie mierzyć, tylko po prostu sprawdzić, czy nie wypisuję w tym wątku jakichś piramidalnych bzdur? 
Sposób jest, i to dość prosty. Nasze stanowisko pracy trzeba po prostu uzupełnić chwilowo o mikrofon – i już. Powinien to być mikrofon pojemnościowy o charakterystyce dookólnej, ale w sumie na razie może być i nerka. Poza tym musimy mieć jakiś sygnał – i to też nie jest problem, wystarczy w gugla wpisać “sweep” i już mamy na przykład stronę audiocheck.net lub wprawdzie poświęconą car-audio, ale z dużą ilością plików www.realmofexcursion.com. Na potrzeby niniejszego testu wykorzystałem plik ze strony audiocheck.net o nazwie audiocheck.net_frequencychecklow.wav – przy okazji gratis z lektorem czytającym częstotliwości. Jest to monofoniczny plik z częstotliwościami od 10Hz do 200Hz – na razie wystarczy.
Interfejs audio – TC Konnekt 6. Monitory czy raczej głośniki – żeby nie było, że przesadzam – Tannoy M1, nic wielkiego, wręcz przeciwnie. W dodatku na wypadek wszelki z 
zatkanym bass-reflexem. Dlaczego zatkałem ten bass-reflex, wyjaśni się zaraz. Mikrofon – wiadomo, najlepiej pomiarowy, ale nie mam, więc użyłem starego wiernego UM 70 – przede wszystkim dlatego, że jest chwilowo wolny i ma też dookólną charakterystykę kierunkową. Oczywiście nierównomierności charakterystyk mikrofonu i przede wszystkim głośników będą miały bardzo duży wpływ na dokładność, ale jak się przekonamy, nie przeszkodzi to w otwarciu nam oczu i uszu. Wystarczy na razie, że nagramy po prostu dwa ślady – pierwszy z mikrofonem przystawionym bezpośrednio do głośnika – i dlatego zatkałem bass-reflex, a mikrofon powinien mieć charakterystykę dookólną, żeby nie było efektu zbliżeniowego – a drugi z mikrofonem ustawionym w pozycji odsłuchowej, czyli generalnie “gdzieś” w pomieszczeniu. Oczywiście podczas nagrań musimy siedzieć cicho i pamiętać o wyciszeniu aktualnie nagrywanego śladu i wyłączeniu direct monitoringu. No i ważna rzecz – nie zaszkodzi SŁUCHAĆ!
Żeby nie przedłużać, od razu z grubej rury – na pierwszym śladzie plik oryginalny, na drugim mikrofon przystawiony do głośnika, na trzecim mikrofon w pozycji odsłuchowej (oczywiście poziom podniesiony). Na górze – znaczniki z opisem częstotliwości.
Jak widzimy, charakterystyka samego głośnika niczym nie zaskakuje, natomiast charakterystyka pomieszczenia już tak. To porównanie powinno uspokoić wszystkich obawiających się wpływu nierównomierności monitorów i mikrofonu na dokładność pomiaru – jak widzimy, różnice są bardzo duże, przekraczają potencjalne niedokładności “układu pomiarowego”, czyli drugiego śladu. Krótko mówiąc – masakra. Spore podbicia na basowych częstotliwościach i zadziwiający spadek w “dolnym środku” – w rezultacie otrzymujemy “miękki, ciepły dół”, “lekko” skonturowany. Lekko… Okolice 70Hz to sufit-podłoga, reszta – szkoda gadać… Pracować się nie da, bo brzmi dziwnie i buczy. No i niestety – coś z tym trzeba zrobić. Tylko może najpierw dokładniej pomierzyć? Uprzedzając wątpliwości – oczywiście z użyciem programu Room EQ Wizard
